🔔 Zabezpieczanie dowodów w postępowaniu cywilnym – Art. 310 i n. k.p.c

W postępowaniu cywilnym kluczowe znaczenie ma możliwość zabezpieczenia dowodu, co jest szczególnie istotne, gdy istnieje obawa, że jego późniejsze przeprowadzenie stanie się niemożliwe lub znacznie utrudnione. Art. 310 k.p.c. oraz kolejne przepisy stanowią instrument, który pozwala nie tylko stronom, ale i innym podmiotom z interesem prawnym, na złożenie wniosku o zabezpieczenie dowodu zarówno w postępowaniu procesowym, jak i nieprocesowym.

Wniosek o zabezpieczenie dowodu wymaga merytorycznego uzasadnienia, które potwierdzi, że przeprowadzenie dowodu w przyszłości może być zagrożone. Co ciekawe, wnioskodawca może wnieść taki wniosek nawet podczas zawieszenia postępowania, a sąd właściwy do jego rozpatrzenia będzie co do zasady sądem, przed którym toczy się sprawa, chyba że okoliczności wskazują inaczej.

Warto zwrócić uwagę, że sąd z urzędu może zabezpieczyć dowód tylko po rozpoczęciu postępowania, a samo zabezpieczenie dowodów regulują także przepisy szczególne dotyczące m.in. ochrony własności intelektualnej czy baz danych.

Ciekawym aspektem, który wciąż wywołuje spory doktrynalne, jest kwestia zabezpieczenia dowodu z opinii biegłego. Mimo że część doktryny popiera możliwość takiego zabezpieczenia, pod warunkiem że ma ono charakter subsydiarny, stanowisko Sądu Najwyższego (postanowienie z 26.02.1969 r., II CZ 6/69) jednoznacznie wskazuje, że nie jest to dopuszczalne, gdy przyszły powód chce na podstawie opinii ocenić szanse planowanego procesu.

Zabezpieczenie dowodu to narzędzie o dużym znaczeniu w praktyce procesowej, które powinno być stosowane z rozwagą i zgodnie z zasadami wytyczonymi w k.p.c.